نوشته های یک پسر قمی

بسم الله الرحمن الرحیم .

فکر میکنم تابستان پارسال بود، دومین اردوی تحصیلی تابستانه در مشهد مقدس. نماز جماعت مغرب و عشاء را در صحن گوهرشاد، رو به آن ایوان دیدنی و منبر مهدوی خواندیم. بعد از نماز، همراه یکی از رفقا، خط قبله را مستقیم گرفتیم که برویم صحن قدس.

داشتیم از میان درب‌های چوبی شبستان های گوهرشاد رد میشدیم که زائری نوجوان با قدی متوسط، نزدیک رفیقم آمد و سوالی از او پرسید. نفهمید چه میگوید. به من گفت: فلانی! ببین این بنده خدا چه میگوید. رو کردم به سمت آن زائر و او حرفش را دوباره تکرار کرد. داشت انگلیسی صحبت می کرد. میخواست برود صحن آزادی و آدرس میخواست.

حسابی ذوق کرده بودم. تا فهمیدم انگلیسی صحبت می‌کند، تو انگار کن که در یک آن، تمام فعالیت های دست و پا شکسته‌ای که برای یادگیری مکالمه انگلیسی داشتم، پیش چشمم ظاهر شد. نباید این فرصت را از دست می‌دادم. به هول و ولا افتادم. باید سریعتر دست می‌جنباندم. رفیقم کنارم بود. باید آبروداری هم میکردم.

اول تمام عباراتی را که در مورد آدرس دادن و آدرس پرسیدن در صوت های نصرت یاد گرفته بودم، مرور کردم. go straight ahead –

turn right – turn left and kheyli chiz haye digeh! . خب الحمدلله. از این لحاظ چیزی کم نداشتم ولی صحن آزادی .بلد نبودمش. یعنی چشمی بلد بودم اما دقیقا نمیدانستم کجاست. بخشکد این شانس! باز هم باید با جمله نمیدانم» وجدانم را آسوده میکردم که به کسی اطلاعات غلط ندهم.

خواستم بگویم آی دونت نو» و بیخیال این فرصت بشوم و نوجوانک غریب و حیران را بیش از این، در این حرم وسیع به دردسر نیندازم اما . به شک افتادم. با خود گفتم: آیندگان. آیندگان چطور در مورد من قضاوت خواهند کرد؟ نخواهند گفت: مگر خدای ناکرده، نود جلسه نصرت را، شش سال انگلیسی در مدرسه را، یک ترم کانون زبان را، ریدینگ های آزمون های گزینه دو را و کتاب های خط سفید را به خاطر کسالتی که داشتید گذراندید؟ بعد من میگویم متوجه منظورتان نشدم و آن ها خواهند گفت: گلاب به روتان، منظورمان این است که مگر کرم داشتید

؟! 

گور بابای وجدان! آیندگان راست می‌گویند‌. فوقش در حرم گم شود. چه جایی بهتر از حرم امام رضا ع برای گم شدن؟! اصلا میخواهم با این زبان انگلیسی‌اش گم شود ببینم چه کار میخواهد بکند! بعدش هم این نوجوانک خام با چه حقی در حرم، انگلیسی بلغور میکند؟ از این‌ها گذشته، میخواهد برود صحن آزادی؟!؟! آزادی بخورد بر کمرتان! انگلیس را چه به آزادی! چه به حقوق بشر! چه به انسانیت! چه به عدالت! مگر همین انگلیسی ها نبودند که در جنگ جهانی دوم میلیون ها ایرانی را بر اثر قحطی کشتند؟ همین ها نبودند که هند را به خاک سیاه نشاندند؟ آن چرچیل مادر‌مرده نبود که با ت های کثیفش کاری کرد که همچنان جملاتش در اینستاگرام، کپشن میشود و لایک میخورد؟ همین ها نبودند که چند شب پیش، 4 تا گل در پاچه بارسلونا کردند و اشک آن لیونل مسی زبان‌بسته را در آوردند؟ 

اصلا این ها را چه به حرم امام رضا؟! آمده‌اند حرم که چه؟! من اگر امروز بگویم آی دونت نو، آیا پسرم فردا از من نخواهد پرسید که چرا آن فرصت را از دست دادی؟ و من توی گوشش نخواهم خواباند که: صد بار بهت نگفتم بزرگترت را با ضمیر جمع خطاب کن؟!؟! دیگر خون جلوی چشم هایم را گرفته بود. باید با یک آدرس غلط حسابش را می رسیدم. سرانجام سینه سپر کرده، باد به غبغب انداخته، نگاهی به رفیقم کردم به این معنا که: اینجا را داشته باش و او هم سری تکان داد که اینجا را دارد و گفتم: go straight ahead then turn left. آن انگلیسی خبیث تشکر کرد و رفت. ما هم به سمت صحن قدس حرکت کردیم. رفیقم پرسید: میدانستی صحن آزادی کجاست؟ گفتم: حدودا! 

   سوال: تصویر فوق چه ارتباطی با مسکن مهر دارد؟ 

   1 ) فردی که در عکس دیده میشود، با نشان دادن عدد هفت، سعی در کوچک شماری، سرپوش گذاشتن و تخفیف ابعاد فاجعه با خاک یکسان شدن مسکن مهر » دارد و می خواهد بگوید ریز می بینم هفت ریشتر زله را ( با همین وقاحت (! 

   2 ) بسیجی دلواپس موجود در تصویر، با نشان دادن عدد هفت، با افتخار خود را از کسانی می داند که در روز هفت آبان، روز کوروش کبیر، جلوی هموطنان را در ورود به مقبره آن فرمانروای عظیم الشان گرفته و به عنوان مزد این عمل شنیع، چند واحد مسکن مهر از سران فاسد حکومت دریافت کرده است. ( کوفت بخوری ایشالا (!

   3 ) نوشته پشت پیراهن این بیسواد، دلالت بر این دارد که او و همدستانش می خواهند کاخ سفید را تبدیل به طویله کنند. خب این چه ربطی به مسکن مهر دارد؟ پاسخ این است که آن ها می خواهند در قالب پیمانکاران بی مرز، به آمریکا سفر کرده و شبانه مدل کاخ سفیدِ مسکن مهر را جایگزین کاخ سفید اصلی کنند تا در ادامه با انفجار یک موشک در تونل های زیرزمینی، تمام آجرنماهای کاخ سفید را پایین بریزند.

   4 ) از سینوس زاویه افق دید چشم راست او ( که با دسیسه سران رژیم، در عکس مشخص نیست) میتوان فهمید که او می خواهد به مردم زله زده دهن کجی کرده و بگوید: متاسفم که از هفت ریشتر زله مردید! در ژاپن ( پدرسوخته میخواهد ژاپن رفتنش را به رخ ما بکشد) وقتی می خواهند بگویند چرا بی حالی، می گویند: مسکن مهر هفت ریشتری»!!! آی هموطن! متوجهی که چه گفت؟ یعنی مسکن مهر آنقدر محکم است که حتی حال لرزیدن با زله هفت‌ ریشتری و امثالهم را هم ندارد؟!؟!

   لطفا عدد گزینه موردنظر خود را، با سوییچ ماشین روی کتیبه های تاریخی حک کنید تا در تاریخ آریایی باقی بماند! 

کانال نوشته های یک پسرقمی:

@qomboy_blog